Хай нам Бог дась дапамогу

Хай нам Бог дась дапамогу
У любую пору года.
Дай нам сілы, хараства,
Каб спрытней iшла жатва.
Каб здаровы былi конi,
Урадлiвее зямля.
Каб было крыху у загоне:
Парсючок якi, цяля.
Каб у душы было iмкненне
Iсцi наперад праз турботы,
Цi найсцi чамусь рашэнне,
Цi найсцi сабе работы.
Дай таго, чым абдзялiлi
Нас памешчыкi, цары.
Мы зямлю Тваю радзiлi,
Працавалi з ей вякi.
Нашым праунукам i унукам
Аддавалi з роду у род
Усю зямлю, цяпер жа стукам
Выганяй чужынца бот.
Хто такi ен? Твой паплечнiк?
"Не" - адказ будзе такi.
Ты дабрэйшы, Ты чысцейшы,
Чым такiя кулакi!
Дай такога чалавека,
Каб узняу да барацьбы
Усiх людзей бяднога века,
Што жылi без малацьбы,
Без зямлi, без хаты, хлеба,
Толькi працаю сваей.
Усе чакалi Бацькi Неба,
Што адорыць нас раллей.
Ен аднойчы ужо прыехау,
Каб забраць вялiкi грэх
Наш, што чалавек народзiу.
За жыцце аж цэлы мех!
Ен не брау за гэта грошау,
А чакау нешта у замен:
Паважанне усiх, дый годзе,
Каб табе тое ж у замен.
Але што зрабiлi людзi?
Сына Бога забiлi.
А куды ж глядзелi суддзi?
Што зрабiлi? Дзе? Калi?
Што ж казаць пра чалавека,
Калi Бога знежылi?
Праца гэта iм для смеха:
" Досыць гэтыя жылi ".
I не скажуць, не спытаюць,
Проста возьмуць ды заб'юць.
Толькi у марах iх лятаюць
Грошы, за якiя б'юць.
Нам няма ужо ратавання,
Усе што есць, дык гэта мы,
У каго няма кахання,
Чые словы, як грамы.
Покуль людзi не прачнуцца,
Не захочуць зразумець,
Што пара ужо апрануцца,
Каб зямлю сваю iмець.
У iх не будзе, а нi хаты,
Нi правоу, што мае быць.
А без iх адны затраты,
Будзем ямы сабе рыць.
Узнiмi, народ, усю сiлу,
Каб жыцце зрабiць свабодным.
Хай у вочы пусцяць пылу,
Не пакiнь жыцце халодным.
Зрэж пад корань iх дый годзе,
Каб зямлi дыхнуць пауней,
Каб жыцце йшло па прыродзе,
А нi як было раней!