Трыптих Снегавиков

                ТРЫПЦІХ СНЕГАВІКОЎ

                (Неабходнае тлумачэнне)

“Снегавік” – фігурная форма верша па аналогіі са звычайным снегавіком, падобным да чалавека. Сцвярджаюць, што Бог – Трыадзіны, а чалавек створаны па “вобразу і падабенству”, траісты: Дух, Душа, Плоць.
Верхні “круг-трохкутнік” верша-снегавіка пад №1 – як бы аўтарскі зварот да чалавечага духу; сярэдні круг снегавіка (№2) – размова з чалавечай душой, і апошні ніжні круг (№3) – зварот да плоцкага чалавека. Паўсфера пад нумарам чатыры, на якую абапіраецца “чалавек-снегавік” – наша Зямля, створаная Усявышнім з дапамогай  чатырох першародных стыхій. Трыадзіны чалавек разам з планетай сукупана даюць сямёрку, як трывалае гарманічнае цэлае. Калі да Зямлі (4) дадаць чалавека (3) і дапасаваць Усюдыісны Божы Дух (1) – то толькі тады адкрыецца бясконцая вечнасць.
З верша вынікае, што вечнасць чалвека залежыць не толькі ад нябёсаў, але і ад зямлі: уратуе чалавек Маці-Карміцельку – будзе жыць вечна; а не выканае свайго асноўнага прызначэння – растане як звычайны снегавік у часе: новы сусветны патоп вынішчыць аблудных сыноў чалавечых – і ўсё вернецца на пачатак…
Верш можа падацца грубым, нават вульгарным – але не будзьма крывадушнымі! Мы прыстойна дагаварыліся да таго, што гатовы знішчыць усё жывое дзеля таго, каб баляваць сёння. Хопіць! Прыйшоў час моцных слоў і дзёрзкіх рашэнняў.



                Снегавік першы – жонцы Вераніцы

                1.
                Я
                Н Е Б А
                А ТЫ  -- ЗЯМЛЯ!
                КАЛІ Ж СА СВАІХ НЯБЁСАЎ
        ТЫ ЗАХОЧАШ ПАЛІЦЬ МАЮ ЗЯМЛЮ,
        НЕ  ПАЛІВАЙ  ЯЕ  СЛЯЗАМІ,  КАЛІ  ЛАСКА!
        І  НЕ СПАЛІ ДАШЧЭНТУ ЖЫВОЕ, ЯКОМУ БАЛІЦЬ.



                2.
Калі захочаш, каб на нашай Зямлі расцвіла Папараць-Кветка –
Не спалі яе жалобнымі слязамі ў попел, палівай вясёлкавымі
Дажджамі радасці, бо РА-ДАСЦЬ усё, калі на дабро просіш.




3.
    Калі прагнеш, каб я спусціўся з нябёсаў высокіх і босымі нагамі дайшоў да
    Ніцай зямлі тваёй, і крыла табе падарыў, якія ўздымуць у сонечныя нябёсы –
    Можаш па мне заплакаць тады, але не слязьмі бяды, а слязамі Жывай Вады, і
    Гаючыя кроплі сцякуць на карані парастка Дрэва Жыцця, і прарасцём з табою
У




      4.
       В    Е    Ч    Н    А    С    Ц    І




  Снегавік другі – старэйшаму сыну Міколе


        1.
                Я
                не-ба
                і ты неба,
                але пакуль, сынок,
                слухайся Бацьку, які зро-
                БІЦЬ з цябе Салдата і Воіна!
                І НІКОЛІ НЕ ЖЫВІ ЧУЖЫНСКІМ РОЗУМАМ!



        2.
                Я – Неба, а ты – Зямля! Слухайся бацьку, саплівец!
                Рукі паадбіваю, калі будзеш лезці да агню! Ведай жа:
                Агнём можна спаліць увесь свет, або растапіць ільды
                Арктыкаі. Што рабіць тады нам са сваім небам і зямлёй?
                ПАЧУЙ СВАЁ СЭРЦА, ДЗІЦЯТКА, ЯКОЕ ПАЛАЕ АГНЁМ ЛЮБОВІ І ПЛАЧА
                ГОРКІМІ СЛЯЗАМІ ЗА РОДНУЮ ЗЯМЛЮ ПРОДКАЎ, ЗЯМЛЮ БАЦЬКОЎ ТВАІХ
                І ДЗЯДОЎ. ПАЧУЙ, СЫНЕ, ВЫПЯЧЫ ВІЛЬГАЦЬ ПЛОЦІ І ПРЫХОДЗЬ ДОМОЎ.



       3.
                Сынок, запомні і ведай Веды дзядоў!
                Ёсць на зямлі людзі, якіх трэба рас-
                Ціснуць, як гнідаў. Ворагаў не трэба
                Баяцца, бо ты салдат мой і Воін Неба.
                ТАК ШТО, СЫНКУ, ІДЗІ ПАВУЧЫСЯ СТРАЛЯЦЬ!
                ХТО Ж АБАРОНІЦЬ МАТУЛЮ, МАЦІ-РАДЗІМУ І
                ЗЯМЛЮ НАШУ, КАЛІ НЕЧАКАНА НАСТУПІЦЬ
           Ч А С


                4.

                В   Е   Ч   Н   А   С   Ц   І


                Снегавік трэцці – малодшаму сыну Андрэю

                І
                Т Ы
                НЕ ДАЙ
                ГЭТКАГА НІ
                КОЛІ, ГОСПАДЗЕ.
                НІ АНДРЭЮ! НІКОМУ НЕ ДАЙ!


        1.
                Няма ў табе Неба пакуль, адна маладая
                Зямля, якая яшчэ не зрабілася нівай.
                Мы цябе на руках пагушкаем, а ты ціха засні.
                Мы табе калыханачку паспяваем, а ты слухай.
                Мы пра цябе казачку раскажам, а ты ўсяму вер.
                І вернеш да нас Чалавека, і да высокага Выраю вырасцеш!


2.
                Няхай бы вочанькі не бачылі твае, сынку, што такое вайна
                ЗА СВАЮ ЗЯМЛЮ.
                Вучыся, дзіцятка, ваяваць за сваё жыццё і за вечнасць
                СВАІХ ПРОДКАЎ.
                Умей пастаяць, сыне, за Сваіх Багоў і за Сваё Неба пад Сонцам,
                КАЛІ ПРЫЙДЗЕ ЧАС ВЕЧНАСЦІ.


                3.
                Не бабская гэта справа! Так трэба!
                Колькі ж можна гаворыць адно і тое ж!
                Вось з-за такіх, як вы, і пражралі сваю


4.
З Я М Л Ю    В Е Ч Н А С Ц І