Брахаў сабака на ланцуг,
На злую долю,
Што не пускае ён на луг,
А ўсяк нволіць.
Брахаў штодзень па цэлым свеце,
Змаўкаў,
Калі давалі есці.
Калі ж стары зусім ён стаў,
Яго знялі ад ланцуга
І прэч пагналі са двара:
"Прыйшла пара", - рашыў кабель,
І зведаў волі жорнаў:
Цяпер
Не кормяць.
Брахау сабака
© Copyright: Анатоль Кудласевич, 2009
Свидетельство о публикации №109121100303
Свидетельство о публикации №109121100303
Рецензии