Адз ноцтва...
Што нам прыдзецца несці разам.
Я у Лондан, а ты - у Парыж -
І адчуем яго адразу.
Гэта глупства яднае нас,
А ніякае не каханне.
Кайданы свае скінем ураз,
І да іншых пойдзем у выгнанне.
Будзеш ты усміхацца ёй,
Для яго я буду смяяцца,
Самалётам ляцець над зямлёй,
Але з неба зваліцца баяцца.
Але вернешься зноў маім,
Я таксама тваёй вярнуся.
Дамовай з сумленнем сваім
Сапраўды ад душы ганаруся.
Свидетельство о публикации №109121101277
Александр Козолупенко 13.12.2009 07:51 Заявить о нарушении
Александр Козолупенко 13.12.2009 14:22 Заявить о нарушении