Три неволи

Тры няволі

Гэй, Расея Матушка!
Государ наш бацьюшко!
Гой ты, Русь шырокая —
Воля вольная.

А карона царская цяжкая, цяжкая:
         Каля трона рускага рыскаюць, рыскаюць
         Бівакі хазарскія, бунчукі татарскія,   
                то уланы польскія;
Сабелькі турэцкія ды мушкеты швецкія,
                то штыкі нямецкія…..

Як па родным полюшку
Тры сястры-нядолюшкі:
Голад ды няўдобіца,
Трэцяя нядолюшка —
Сеча міжусобная.
Гой, ты Русь шырокая —
Воль вольнаму.

          А карона царкая цяжкая, цяжкая!
          Каля трона рускага рыскаюць, рыскаюць:
          Бівакі хазарскія, бунчукі татарскія,
                то уланы польскія;
  Сабелькі турэцкія, ды мушкеты швецкмя,
                то штыкі нямецкія...

А над стольным горадам,
Над святымі весямі
Граюць чорны вораны,
Невад смерць развесіла.
І святое воінства
За зямлю радзімую
Палягло героямі
Ў сцюжу зімнюю.
Гой ты русь шырокая,
Воля вольная.

А карона царская цяжкая, цяжкая!
        Каля трона рускага рыскаюць, рыскаюць:
        Бівакі хазарскія, бунчукі татарскія,
                то уланы польскія;
        Сабелькі турэцкія, ды мушкеты швецкмя,
                то штыкі нямецкія...

— Дзе татары?  — “Згінулі!”.
—Дзе палякі? — “Мінулі!
Знай, зямля радзімая,
Што й жыды ж — туды ж!

Як здабудуць волюшку
Сіраты славянскія —
Ўзыйдзе ясна сонейка
На роднай староначцы.

            І на буйну голаву царскую мудрую,
            Ды карону з золата ды з ізумрудамі
            Ускладуць бывалыя воіны рускія —
            Славаю народнаю і заўжды свабодныя:
                “Вечна царуй!”