Карані роду
“Культура” – “культ”! І ў гэтых словах
Не цяжка ўбачыць роду карані,
Бо чалавек трымаецца асновай
За глебу продкаў.
Божа барані
Забыцца нам адкуль мы родам,
Чые нас кормяць агароды,
Датуль завёмся мы народам,
А не жывёл бязродных збродам,
Пакуль шануем карані.
Культура – культ! – містычнае ёсць штосьці
У крэўнай роднасці двух слоў.
Мы топчам дзедаўскія косці –
Зямля жывая! – пот і кроў
Далёкіх прашчураў дзядоў
Цяпер завецца сокамі раллі.
Вы адкажыце мне, дзяды,
Была б зямля такой жа урадлівай,
Калі б на ёй спрадвечна не жылі вы?
“Жыццё” і “жыта” – яшчэ два роднасныя словы.
А колькі іх на ніве роднай мовы
З глыбіняў Духу прарасло,
Каб сёння нас выводзіць на святло.
Карани роду
© Copyright: Анатоль Кудласевич, 2009
Свидетельство о публикации №109120907502
Свидетельство о публикации №109120907502
Рецензии
Мудро. Убедительно. Понравилось стихотворение, получил удовольствие от красоты белорусского слова. В нем есть что-то исконное, что связывает нас с пращурами. Поэтому и сама тема Вашего стихотворения как-бы дополнительно подтверждается оборотами языка. Спасибо. С уважением. Олег.
Олег Малиновский 24.03.2010 23:35 • Заявить о нарушении
Олег Малиновский 24.03.2010 23:35 • Заявить о нарушении
Дзякй, Алег! Тым больш премна, што вы рускі чалавек, але ж усё, што закладзена ў вершы, адчулі.
Поспехаў.
Стихи На Заказ Кудласевич 26.03.2010 11:52 Заявить о нарушении
Поспехаў.
Стихи На Заказ Кудласевич 26.03.2010 11:52 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.