Напэуна жыць не умеем
Выратаваць хворую душу...
Ці гэта складана? здаецца...
але ж зноў ляцім у вышыню...
Да чырвоных зор,
ад нашай крыві...
Да сумнага месяца
ад нашага болю...
Мы няварты казаць"дапамажы"
на жаль, мы няварты спрачацца з сабою...
Ці жах? Ці каханне? Ці дождж?
Аднойчы, ты ўсе зразумеешь...
Ці цемра? Святло? А можа боль?
Сапраўды, напэўна жыць няумеем...
І зноў прыносім ахвяры
свае сэрцы здаем у палон...
у палон вялікай мары,
што лётае вакол...
што ніколі не адчыніць дзверы,
што ніколі не адкажа "так"
але ж мы глупенькія, верым...
што складзецца выпадак...
ен загубіць надзею
і дасць нам жыцце...
памерлыя устануць,
жывыя - у небыцце...
але ж мы няварты нешта змяніць,
бо сапраўды , не умеем жыць....
Свидетельство о публикации №109112304082