Цень

Я ў палоне тваіх вачэй,
Але нам ўжо не стаць бліжэй...
Хопіць слоў - у іх кахання няма,
Усё даўно атруціла Яна
     Яна і там, Яна і тут -
     Больш нямае сілы...
     А я, наогул, нібы бруд.
     Вяроўку мне і змылак!
     У тваім жыцці стану я,
     Мабыць, толькі ценем -
     За табой крок у крок!

Буду ценем тваім паўсюль.
Мабыць, ёсць, а на справе - нуль.
Буду моўчкі сачыць з-за вугла,
Буду вострая, нібы ігла
     Калоць цябе - и гэтым ўся
     Мая малая помста.
     Мяне так цяжка пакахаць,
     Пакрыўдзіць вельмі проста.
     Мяне не схопіш рукой,
     І не абдымеш нават
     Але я - за табою...
    
Усё застанецца, як раней:
Тое ж полымя дзвух вачэй,
Тыя ж словы, что былі са мной,
Толькі гэта належыць Ёй.
     Незадаволена, павер,
     Сваёю гідкай роллю:
     Ты будзеш крочыць па траве,
     А мне йсці па вуголлі,
     Бо гэта плата за цень,
     І мне ісці балюча
     За табой крок у крок!