Халина Посвятовска. Я попрежнему жду...

          


           я ещё попрежнему жду тебя
           а ты не приходишь
           а если
           это только проездом
           на два дня
           как тот московский физик в немодной шляпе
           он улыбнулся мне
           и исчез за поворотом блестевших рельс (ов)
           я не пыталась его задержать
           я знала -
           это не ты

           я жду жду терпеливо
           так легко ко мне прикасаются дни
           моя тоска - это тоска планет
           замёрзших
           тоскующих по солнцу
           ты - моё солнце
           благодаря тебе я жива
           и снова вечер
           на крышах лежит снег
           прокололи небо узкие башни костёлов
           а дни так легко скользят неизвестно куда
          
                * * *
          
Ja jeszcze ci;gle czekam...

Ja jeszcze ci;gle czekam na ciebie
a ty nie przychodzisz
a je;li
to jeste; przejazdem na dwa dni
jak ten fizyk z Moskwy w niemodnym kapeluszu
kt;ry u;miechn;; si; od mnie
i znikn;; na zakr;cie bia;ych szyn
nie pr;bowa;am go zatrzyma;
wiedzia;am przecie;
;e to nie ty

czekam czekam wytrwale
tak lekko dotykaj; mnie dni
moja t;sknota jest t;sknota planet
zmarz;ych t;skni;cych do s;o;ca
a ty jeste; s;o;cem
kt;re pozwala mi ;y;
jest znowu wiecz;r
na dachach le;y ;nieg
w;skie wie;e ko;cio;;w nak;uwaj; niebo
i dni tak lekko biegn; nie wiadomo gdzie


Рецензии