Казкi

Таццянка
У ружовых акулярах
І ў нездзяйсняльных марах
Яна ідзе дахаты
Грэцца кубачкам гарбаты.
Колькі ёй было гадоў?
Кахала ці яна каго?
Яна магла б расказаць,
Ды слухачоў няма пад стаць...

Сэрца, дарэмна верыш у казкі
Ужо пятнаццаць год,
Ужо пятнаццать год...
Скажы мне, калі ласка,
Чаму ты верыш ў казкі,
Ды ўсё наадварот?
Ды ўсё наадварот...



Йдзе дадому. Там чакае
Цеплыня, сон на канапе,
Камп’ютэр і інтэрнэт,
Гарбата, хісткі табурэт...
Адсутнасць кахання,
Ніякіх вынікаў старанняў
Яе ўганяюць у тугу...
А сэрца кажа: “Я МАГУ!”

Сэрца, дарэмна верыш у казкі
Ужо пятнаццаць год,
Ужо пятнаццать год...
Скажы мне, калі ласка,
Чаму ты верыш ў казкі,
Ды ўсё наадварот?
Ды ўсё наадварот...


© Copyright: Таццянка, 2009
Свидетельство о публикации №109102104091
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Таццянка
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Таццянка