*... посвящаю Это тем, кто точно так же бродит по городу,как и я...*
Людзі...Такія смешныя...
Такія важкія,няспешныя...
Сядзяць,амаль не варухнуцца.
Дзе яны хутка апынуцца?
А вось цікавая дзяўчынка,
дужая,як павуцінка...
Уся ў чорным,як манашка,
ідзе як чарапашка...
Глядзіць вакол ды ўсміхнецца...
А дзе яна апынецца?
Цікава ёй глядзець у вочы,
бо ты ўбачыш там,што хочаш...
Чаго заўжды жадаў...
Можа тую,каго кахаў...
Ідзе яна ўсе наперад,
маўчыць ды ўсміхаецца сабе...
але ж спыняя рух холад,
свет амаль у цемнаце...
Паветра больш не варухнецца,
толькі людзі ідуць далей...
ніхто больш не спынецца,
каб глянуць колер вачэй...
тыя вусны,ды тая усмешка
амаль страцілі той блеск...
Дык дзе яна апынецца?
Яна яшчэ ляжыць здесь...
Цiкавая дзяyчынка
© Copyright: Памерлых Дух, 2009
Свидетельство о публикации №109101101245
Свидетельство о публикации №109101101245
Рецензии