Ubi non habitat felicitas

Narrabunt alii felicem Venerem suam
Esse maritam focumque flagrare,
Conjugumqu(e) amores certare de pietate,
Quorum mi nihil fuit unquam.

Nescio quove Dei quandoque fieri possit,
Destiti de quo, dulcedine captus
Veneris obliquae, qua nil sit dulcius mihi.
Sic orant te nostra peccata:

Mi fac ut ignoscas ac spiritum tui reddas
Mihi, Deus, nunc jam desunt vires,
Veneris obliquae quo possim vel oblivisci
Sui domi viaeque fulgentis

In luna niveae, fenestra velut lucerna
Sui flagrabat ubi per noctem
Et manu tenera movit violacea vela
Lara, quae cor eruerat mihi.

Feminae Venus est semper volubilior laro,
Fertur celer qui per nubila caeli -
Ventillantequ(e) aura flabuntur feminae verba
Velut vento flavescunt autumno

Veris folia quae prosunt fallaciae fota
Sole deae, sed exciderit sors -
Ossa matris meae bibent jam lacrimas omnes
Accepto sibi cinere mei...

2008

(*Написано на латыни. Стихотворный размер - Первая Архилохова строфа с вариациями:
-**-**-\\-**-**-**-*
-**-**-**-*
-**-**-\\**-**-**-
-**-**-**-*)
- это долгий слог
* это краткий слог