Ad Deum sive ultimae preces Ovidii senecis
Totius mundi, qua non est gravius,
Nec aura, nec argenta mei
Usui prosunt esseve possunt,
Unam rem solam dona mihi, Deus,
Quae mundo toto sit mihi carior,-
Propinquamv(e) animam mihi da,
Ne solus sitiam tantummodo!
Participari sim labores meos
Nactus cum corde suo verissimo -
Bibam velut e fonte vivo
Splendidiore Bandusiaque...
Rex solus, fessus exilio meae
Terrae, quam nemo possit aspicere,
Per solitudinem, cui vox
Latina sonita non est unquam,
Vel equo vehor, vel baculo nitor,
Deserta via stat nive candida,
Sed pulso cytharam carmenque
Meum perceptum non ulli canto.
Quis scit, qua velit fata concludere
Deus, qua hora nobis donaverit
Jus suum? Gratiam vel ago,
Quod cecinique quae tibi cano.
2008
*Написано на латыни. Размер - Алкеева строфа с вариациями:
--*--\\-**-**
--*--\\-**-*-
--*---*-*
-**-**-*-*
- долгий слог,
* краткий)
Свидетельство о публикации №109083005645