В.У.
О Каін! Я ж хацеў дапамагчы
Табе ва ўладзе новай узмацніцца,
Ды ў вушы ўжо манюкі-крумкачы
Табе анёламі паспелі памаліцца.
Табе я ў вочы прама паглядзеў,
З спагадай, шчырым жалем і жаданнем,
Каб адвясці падарыхтаваны здзек,
Што ўзнёсся над тваім каранаваннем.
Не зразумеў: чужынец на кані
Пад’едзе хутка да крыжа ля школы –
І ледзь адлітыя вадою карані
Хабарніка зноў пераедуць колы.
І сціхнуць галасы святых істот,
Маімі што даслаў сюды пастамі
Цар ісціны – і толькі рабскі пот
На цвінтары дзядамі паўзрастае.
І толькі чорны і паўзучы грэх
Сабою падмінае, свет змяёю,
І не гучыць ужо дзіцячы смех
Над выпацканай здрадаю зямлёю.
Развiтальнае
© Copyright: Евгений Продедович, 2009
Свидетельство о публикации №109082204362
Свидетельство о публикации №109082204362
Рецензии