Апакалiпсiс
Залевы, церушэння жоўтай смерці.
Не будзе ўдосталь ежы – я пашчу,
Няма абутку – трэба стары сцерці.
Не будзе болей тых маіх сяброў,
Што з’ехалі ў Штаты і Еўропу.
Не будзе ў душах погарбаў-крыжоў,
І мой не выдзеліцца твар з натоўпу...
Не перайначу аніяк жыцця!
Прывязаны намёртва пупавінай
Да крэўнага – і енку, і ныцця,
Я за бедлам, за беды ўсе павінен!
Не верыцца: няўжо не будзе неба,
Не стане лесу, птушак і зямлі?
Мне гэткая дарога -- без патрэбы!
Спыніцеся! Мы не туды зайшлі!
Свидетельство о публикации №109081805251