Хай адмоуна глядзяць на мяне
Тыя, хто iнакш прожыу век.
Урачыста прайду праз смугу
I застануся каля блакiтных рэк.
Там, на беразе, смутак сустрэну,
Там знайду я спагаду к сабе.
Быць няшчаснай – вось мая доля.
I на iншае няма надзей у мяне.
Млявы вецер нясе мроi у душу.
Скрыпка дзесьцi зайграла у далi…
Гэта музыка льецца мне у сэрца,
Гэты жаль аб няшчасным жыццi…
Было б лепей спаргнець у магiле.
Было б лепей нiколi не жыць.
Як жадаю я душу з паветрам пусцiць,
I знайсцi лёгкiя хвалi спакою
у душы...
© Copyright: Даль Кристина, 2009
Свидетельство о публикации №109080604819
Свидетельство о публикации №109080604819
Рецензии