Вятрыска
Цяжка дыхае вецер шалёны,
Веццю дрэваў не да імшы:
Валіць ніцма з бязлюдных адхонаў
На дарогу-пустэльню крыжы...
Мала гэтага – градам з нябёсаў
Дабівае ахвяры свае.
І мужыцкіх пакутлівых лёсаў
Здані гойсаюць – крыўда пяе!..
І – да працы адбіта ахвота,
І – апатыя ў кожным не зрэдзь.
Пра Айчыну няма ўжо турботы:
Адгарэлі, каму тут гарэць!
Што той град, хмараў процьма густая?
Не знайсці прабацькоўскай мяжы.
Крапівою паўсюль зарастае
Шлях да погарбаў – пад крыжы...
© Copyright: Евгений Продедович, 2009
Свидетельство о публикации №109080604132
Свидетельство о публикации №109080604132
Рецензии