Я хварэю... Як жа быць? -
Мне няма чаго рабіць!
І ад гэтага гультайства
Распачаў я дом ляпіць...
За гадзіну ўсё зрабіў,
Пра акенцы не забыў.
Каб у дом пралезці змог я,
Сам, напэўна, там бы жыў.
Час пайшоў марудна зноў...
Тут прыходзяць да бацькоў
Вельмі добрыя сябры
Са студэнцкае пары.
Зазірнулі ў мой пакой,
Закрычалі: «Божа мой!
Дом ці цуд ? – той архітэктар,
Што зрабіў яго, – герой!».
Раптам я загаласіў:
«Гэты домік я зляпіў,
І ніякі архітэктар
Тут нічога не рабіў!».
Пачалося нараспеў:
«Як ты змог ды як паспеў?».
Я ў адказ сказаў сур’ёзна:
«Проста, дужа захварэў...».
Я хварэю... Як жа быць?
Мне няма чаго рабіць...
І ад гэтага гультайства
Пачынаю нешта... шыць!..
Ваша Вэаша. Дом
© Copyright: Вероника Мусвидас, 2009
Свидетельство о публикации №109071505347
Свидетельство о публикации №109071505347
Рецензии
Вероника,этот,как и другие мной прочтённые стихи конечно же хороши.Белорусскую речь люблю,хотя не владею ею.Но приобретённую в Белоруси книжицу по истории на белорусском языке прочёл и неясностей практически не было.Слушал и песни на Ваши стихи.Одна понравилась особенно и не только мне.
Юрий Трегубенко 15.05.2015 11:41 • Заявить о нарушении
Юрий Трегубенко 15.05.2015 11:41 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.