Неяк хутка маладосць адыйшла.
Непрыкметна, знянацку – сівы…
Кучаравая прычоска ўчора была,
А вось сення блішчыць ажно поў-галавы!..
То, што бачыў калісьці – ці праўда было?..
Мо сасніў я, прыгожы той сон ?
Быццам кветка, у восень, жыцце адцвіло,
З вуснаў смех – як жалобны стогн…
Мо стаміўся, ад розных жыццевых завей.
І ад крыўды, да лесу я страціў давер…
Усе спяшаўся паспець, каб зрабіць усе хутчэй!
Я нарэшце падумаў, што далей цяпер?…
Неяк хутка маладосць адыйшла
© Copyright: Игорь Макаревич, 2009
Свидетельство о публикации №109063000786
Свидетельство о публикации №109063000786
Рецензии