Еду з перакрыжавання да кальца...
А потым – у “раён”, ды на “бульвар”.
Тут святло паміраючых сёл
Заляпае ценямі твар.
Малюсь за вельмі цяжкі грэх:
За “ не веру” жыць “ у святле”
І, вы , слязьмі усіх цяжкіх дзён, памаліцеся за мяне...
Няхай жаданней і цяплей
Утульны вас сустрэне дом
На фоне садзіку, дзяцей...
Тут міністр нядаўна жлукціў ром...
Гістарычная “частка” – мой Тураў
(як быццам бы ён гарадскі),
не дай Кірыле раптам пасці:
Кажуць – свят, ён быў такі:
Паганцы ўКіеве, і, Русь –
Паганцы. Быццам. Да сіх пор
Тут б’юць і росчыркам пяра.
Пяром у іх быў і тапор..
У пясок увайшоў раптоўна Храм
Іконы хрысціянскай рамка...
На карысць безбожнікаў з Масквы
Перетварыла у вёску Тураў “Анка”...
За “пасля” – пасля абедні – баюсь.
Пасля танцаў,песень пастухоў.
Жывіце з мірам, дай Бог сны...
Дай Бог, прачнуцца без акоў.
Баюсь, ізноў – другі падман,
Бо ізноў паўстануць раптам цені.
З Кірылаю сюды Хрыстос прыйшоў...
Дай, божа, нам яго цярпенне...
Свидетельство о публикации №109062500736