Люблю пагоду добрую: пад вецер
Направіўся, ну, і, сабе – бяжы
Да праложанай праз наша сэрца
Крыжаванай пастаўленай мяжы
З Украінай, Польшчай. Нашы корні
Не замыкаюцца у крузе: «славянін».
А калі я – заплутаўшы цыган?
Альбо вет'яг, альбо ізраільцін?
Русь! Не судзі безапеляцыйна -
Цябе судзіць я не берусь.
Праклінаю голую радную
П'яна-наглую закормленую Русь…
Люблю пагоду добрую...
© Copyright: Козловский Александр Михайлович, 2009
Свидетельство о публикации №109062202614
Свидетельство о публикации №109062202614
Рецензии