Плача дзеўчына ў хаце
Аж змакрэла коўдра,
Што зрабілася з вачыма
Больш не хочуць бачыць.
Свет стаў змрочным,
Краскі – цёмны,
Неба хмары крыюць
І ў сэрцы, як у лесе,
Нібы воўкі выюць.
Днямі летнімі гулялі
Ў садзе каля вескі
І ўсмешкі даляталі
Рэха адгалоскам.
Толькі больш яго не стрэне
Дзеўчына ніколі
На стале ляжыць лісточак
З лентачкаю чорнай.
Л ст пра будучае
© Copyright: Устимчук Светлана, 2009
Свидетельство о публикации №109062102861
Свидетельство о публикации №109062102861
Рецензии