У дарозе iзноў спаткала навальніца…
Ты не адчуеш пачуцця стракі,
Бо я і ты – ёсць тое таямніцай.
І я, і ты – ёсць берагі ракі.
Качу на Поўдзень,ну, а ты – хутчэй на Захад.
І, нашым водам – не змешаць стругі.
Дай свой паток( у кожнай кроплі – твары).
Не дай адчуць мне ужо тваёй тугі.
Дай свой паток, бо я ужо не сыты.
І, я яшчэ ужо не зусім стары…
І, пойдзе твой паток гасіць пажары,
І, я пайду табой паіць бары…
О, Божа! Дай Радзіме мной прадыху!
О, Божа, мілы – волі дай крыві!
Даруйце, людзі, бачце – мала сілы…
Прабач, Радзіма – ізноў ідзе Крывы…
У дарозе...
© Copyright: Козловский Александр Михайлович, 2009
Свидетельство о публикации №109061801357
Свидетельство о публикации №109061801357
Рецензии