Я маю жыць: я маю болей слухаць,
Тваёю прапагандай акружоны.
Я вою жыць, бо я павінен быць,
Нягледзячы: напісаны Каноны…
Ты – не Кірыла, нават – не Мефодый:
Маёй радной зямлёю не крышы.
Растуць ваўчаты – пойдуць пакаленні:
Усіх вы не распнеце на крыжы.
Калі ж распнеце – кончыцца каханне
Да «нашай любай улады», і, мятлой
Пойдзеш за «радной сваёй калонай»,
Змецены «…і, гнеўнай, і, святой».
Ну, а потым – Трань цябе уславіць
Словам жорсткім, можа і блатным…
Морам будзе корысць, можа зайздрасць.
І, не будзеш ты ужо святым…
Я маю жыць...
© Copyright: Козловский Александр Михайлович, 2009
Свидетельство о публикации №109061707737
Свидетельство о публикации №109061707737
Рецензии