збiрауся памiраць стары бязбожнiк
i раптам захацеу папасцi у рай.
заусёды ён быу п'янiца, карцёжнiк,
але прасiу у Бога: "не карай!"
калi ужо засталось нямнога,
успомнiу як жыцце пражыу:
як здеквауйся над жонкай, як малога
ён без прычыны моцна бiу
але стаяла побач жонка:
блiшчалi слёзы на вачах,
I тут жа сын стаяу з iконкай
у запацелае руках.
калi адчуу, што ужо нядоуга,
то зразумеу: "у рай не пападу.."
тады пабачыу постаць Бога,
якi сказау: "гары у аду!"
2004г.
***
© Copyright: Ффиджи, 2009
Свидетельство о публикации №109061605555
Свидетельство о публикации №109061605555
Рецензии