Прыкінь: што усе твае уцехі?
А я тут – прыг! І, я зубамі – шчоўк!
І, дзе ружжо, і, усе твае сабакі?
Я сам па сабе, бо – адзінокі воўк!
Я смеюсь, бо выхаду не бачна.
Бо ты бежыш, а я – зубамі шчоўк!
Чырвоныя сцяжкі гараць ланцугам –
Мне наплеваць, бо адзінокі воўк.
А ты – бяжыш. Душы у табе не чаю,
Бо ты бяжыш: бежы сабе, бежы.
Я волею не дам сабе адчаю,
Сваей знявечанай загажанай душы.
Я буду жыць: навечна, пастаранна
Учую твой усіленны загон.
І, буду, на адчай, дурыць законна
Табою адурачаны зняважаны закон…
Паляунiчаму
© Copyright: Козловский Александр Михайлович, 2009
Свидетельство о публикации №109061301967
Свидетельство о публикации №109061301967
Рецензии