Быць двухмоуным...

            …трохмоуным…немагчыма?

Забаронена?

Заўсёды ёсць мова, на якой думаеш, мысліш, асэнсуеш…

Тое, мабыць, зусим не залежыць ад нас?…

Залежыць ад асяроддзя, у яким мы расли?…

Аднолькава арыентавацца у мовах суседних народащ, з якими звязваюць  вузлы крыві і сяброўства, ненавісць і здрада…

Гэтае адчуваннё ёсць БОЛЕЧЫМ.

Адчуванне ад пакуты, ш-шо іншую думку можна лепей выказаць на іншай мове, але ты будзеш зразумелы зусім-зусім не так…

Горыч ад таго, ш-шо апалагеты адной мовы - АДВАРОЧВАЮЦЦА ад носьбітаў другой…

…Хаця, на самай справе, СПРАВА ўвогуле не у тым, на якой мове хочацца выказацца, а у тым, на якой мове размаўляе той, хто мае доступ, можа перакрыць нафтагазавы кран….

І, у тым, ш-шо ТОЙ аніяк не хоча зразумець, што аднойчы ЭНЕРГЕТЫКА ўжо у свой час адкусіла ад гэтай краіны амаль што чвэрць самых пладаносных зямель - Палессе, лёгкія Эўропы…

…..у залежнасці ад асяроддзя - так і прыходзіцца размаўляць: то на расейскай, то на беларускай, то на хахляцкай….

А асэнсуеш-то - па-іншаму, у данным чатырохкуцце (я не забываю - Momentum Polonia!) - нас каторы раз спрабуюць ДЗЯЛІЦЬ іншыя.

ІНШЫЯ - тыя, хто больш, здавалась бы, даўнія сапернікі:  Расея, Польшча, Германія, і, Бог ведае, хто яшчэ…

І, я не магу АДМОВІЦЦА ні ад адной з моў, з якімі адчуваю СУВЯЗЬ!!!

Як бы таго хто ні жадаў….