СМАГНЕ ТОНКІ БАКАЛ...
Смагне тонкi бакал. Я шампанскае выпiў да кроплi.
Шэры вечар да вокнаў нячутна прыпаў i зацiх...
Мой пануры настрой, як травiнка вясновая, крохкi:
I чаму я адзiн? I чаму мы цяпер не ўдваiх?
Бачыць Бог, я цябе нават словам пакрыўдзiць баяўся.
Я з табою хацеў ля высокiх аблокаў лятаць.
Ты мне крылы дала. Праз цябе я да сонца узняўся.
Ты ж не хочаш лятаць i не хочаш мяне адпускаць...
Адпусцi, не трымай. Сэрца хоча вяселля i свята.
Там, дзе сонца i вецер, — стыхiя i воля мая.
Зразумей мой настрой. Не глядзi на мяне вiнавата.
Вiнавата не ты. Вiнаваты ва ўсiм толькi я...
Смагне тонкi бакал...
© Copyright: Леонид Пранчак, 2009
Свидетельство о публикации №109060801481
Свидетельство о публикации №109060801481
Рецензии