Дзень, калi яна памерла...

Ты прачынаешся раней,чым заўседы.Навошта?Глядзішь на гадзіннік 06.06. Хм... Цікававыя лічбы. Ці дарма так? Напэўна не. Але пакуль ты гэта не разумееш.

Спрабуешь зноў заснуць.Нешта знаходзіцца побач. Ты гэты адчуваеш, толькі адчуваеш, бо жывых істот вакол няма. Памерлыя!?

Не ведаеш. Губляешся. Але ж толькі на некаторы час. Потым, потым ўсе пачынаецца зноў. Новы дзень,здаецца, такі ж самы, як і ўсе да яго.Ідзешь у ванну, потым снедаешь. Пры гэтым ты заўважваешь, што вада сёння больш халодная,а ежа нейкая брыдкая. Кідаеш усё і зноў бяжыш ад сябе. Што здарылася!? Нейкі холад...Вакол...

Тэлефон.Твая любімая мэлодыя. Гэта ЯНА!!! Так, зараз усе стане на свае месцы! Усе будзе добра! Ты атрымаў яе прабачэнне! Яна тэлефануе!!!

Голас. Такі сумны. Ты ледзянееш, бо ад нечаканасці не мог вымавіць "Так".
Гэты голас нешта табе кажа. Штосці здарылася, ты ведаешь гэта. Ён просиць не клапаціцца, пачынае плакаць...

І ты адразу ўсё разумееш.Гэта быў дзень,калі яна пемерла...

P.S. я пообещала одному человеку, что не стану причинять себе вреда... а свои мрачные мысли буду переносить в прозу и стихи.... незнаю что получилось...но думаю, что так будет лучше...