- Чаму ж ты змрочны? - Так спытала мяне птушка.
- Чаму маўчыш? - гаворыў родны кут.
- Чаму не п'еш? - Дапытвалася кружка.
Так кожны размаўляў са мною тут.
Адні пытанні, а не ведаю - ці слухаць?
Ці адказаць ім, што са мной не так?
А потым кулаком па сэрцу бухкаць,
І апраўданні вышукаць так-сяк.
Накшталт, няма ў мяне хваробы страшнай.
Но гэта толькі для чужых вачэй.
Я захварэў любоў'ю безадказнай
Да свайго кута дзен або начэй.
А ен мяне пытае зноў журботна
Чаму я з ім не размаўляю зноў
А что казаць магу яму: мой родны
Люблю цябе я так, што стыне кроў?
Канешне, мог бы я казаць і гэта
Да кута нашага нямой далі
Я, мусіць, так зраблю у гэта лета
Дапісваючы верш свой уначы.
Я заболел любовью безответной Белорусский стих
© Copyright: Роман Змрочный, 2009
Свидетельство о публикации №109042207217
Свидетельство о публикации №109042207217
Рецензии