Мы раскiданы с табою па палетку
I зоркi разрываюць у небе хмары
Цi помнiш, як калiсцi мы улетку
Пяшчотна дакраналiся да тварау?
Цi помнiшь пах глыбокага ты неба?
Яго вачыма, што нам моучкi гаварылi
«Як смешна! Вось на што вам гэта трэба?
Чаму так моцна вы жадаеце мець крылы?»
А мы смялiсь, як смяюцца дзецi…
Вось растварылiсь уначы чамусьцi..
О Неба!!! Каб мне сiлы мецi!
Каб толькi жыць сябе яшчэ прымусiць…
каханне
© Copyright: Александра Шаркова, 2009
Свидетельство о публикации №109012005070
Свидетельство о публикации №109012005070
Рецензии