(на беларусском языке)
Век мiнуу з той пары, як па звонкiм бары,
дзе сасонак вяршынi гайдалi нябесау сiнi,
стужкай роунай лягла удаль чугункi страла -
мая станцыя жыць пачала.
Невялiкi паселак з свяцейшаю назвай,
дзе па веснах заснуць не даюць салауi -
ты дзяцiнства мае, ты - юнацтва мае,
ты -каханне мае, мае шчасце у жыццi.
Ты здзiуляеш мяне прыгажосцю мясцiн
i сардэчнасцю простых людзей.
Я жадаю, табе, светлых веснау i зiм
i збыцця добрых мар i надзей.
Жнiвень 2002 г.
Багушэуску
© Copyright: Полина Пядочкина, 2008
Свидетельство о публикации №108100602895
Свидетельство о публикации №108100602895
Рецензии