Ты мне абрыдла, Восень!
Прашу прабачэння, але...
Так часта мы што-небудзь просім...
Восень, ты зразумей мяне:
Мне так надакучыў стан
Душы маей і здароў’я!
Ен ужо зусім дрэнным стаў
З прыходам Твайго надвор’я!
Я ведаю, Лета змарылась...
Твая ў гаспадарцы патрэба...
Ну колькі,скажы на міласць,
Хавацца пад цеплым пледам?!
Трошачкі дзен яскравых
Даруй нам, каб зноў усміхацца,
Табой так старанна схаваных,
Не буду тады я злавацца!
Размова з Восенню
© Copyright: Настачка, 2008
Свидетельство о публикации №108091801335
Свидетельство о публикации №108091801335
Рецензии