Ты хацеў дараваць мне свабоду,
Ды хіба ў пакутах свабода?
Ты хацеў мяне вырваць з палону?
Ды ў нянавісці кінуў усё роўна.
Не магу дараваць і дарую,
Не хачу засмучацца ды плачу,
То сябе, то цябе ўсё шкадую
Ды ня зменіш і не перайначыш...
Ты ж разумны такі, і духоўны,
Што ж казаў, калі выканаць цяжка..?
Абяцанні твае, бы аковы,
Прыціскаюць і бразгаюць важка.
Я малітвы глытну і на волю
Прэч ад думак і горкіх успамінаў.
Ну навошта ты быў не "знаёмым"
Мне тады б не было гэтак крыўдна.
Шкадаванне
© Copyright: Елена При, 2008
Свидетельство о публикации №108081400406
Свидетельство о публикации №108081400406
Рецензии