Село

       Qishloq

Sayohat na'vida netay betinim,

O`zga go`shalarni kezdim ko`p uzoq.

Endi ta'surotlar og’ushida jim,

Yana quchog’ingga qaytaman qishloq.

 

Axir ayt, bag’ringsiz qayga bo`shatay,

Shahar shovqinidan to`ngan dilimni.

Manzillar oralab kelganman atay,

Unutarmidim men tuqqan elimni.

 

Qay sarhad bo`lmasin mukarram derlar,

Odamzod palagi yozilgan tuproq.

Va lekin do`stlarim menga bu erlar,

Qadrdon tuyular har nedan ko`proq .

 

Bahorgi sellarning toshqin mahali,

Bo`tana to`lqinlar oqqan soylar bu.

Hali unutmadim, yodimda hali,

Ajib bolaligim kechgan joylar bu.

       

Qanday shoshqin edim, qanday sho`x edim,

Eslayman hali g’o`r yigit yoshimda.

Seni uchratdimu qay kun malagim,

Muhabbat tashvishi tushdi boshimga.

 

Sokin xilvatlarda shodumon-xurram,

Visol onlarini o`tkazdik birga.

Xushvaqt u kunlarni eslasam bu dam,

Enib kelaverar bari xotirga.

 

Yana uchrashmoqlik etgay deb nasib,

Qishloq quchog’ingga talpinaman mast.

Sog’ingan do`stlarim bag’riga bosib,

Osmonu-falakka ko`taradi dast.

 

Qaysi bir hovlidan yangraydi o`lan,

Qizchalar nigohi aytadi dilroz.

Tandirdan uzilgan issiq non bilan,

Onam yo`llarimga chiqadi peshvoz.

 

Salqin sohillarni qo`yniga chorlab,

Elda shovullaydi daraxtlar shoyon.

Arzanda o`g’lini qutlab, erkalab,

Go`shalarin ochar yana har oshyon.

 

Ko`zlarimga g’oyat go`zaldir olam,

Ko`p ezgu sharofat ko`rsatding menga.

Ey qishloq, kun kelib qaniydi men ham,

Arziy olsam edi iltifotingga.
       2001.