Diloromga

       ***
       Diloromga

       Bilmayman qaysi payt, qaysi zamona,

       Osmon moviy edi, qo`ng’ir er edi.

       Seni dunyolarga bermas jonona,

       Meni Sherzod Komil Xalil der edi.

 

       Shundan buyon o`zi qancha vaqt o`tdi,

       Qancha zamon o`tdi men bilmay qoldim.

       Meni daholikning da'vosi tutdi,

       O`zimni telbalik dardiga soldim.

 

       Zarra ko`rinmadi mening ko`zimga,

       Sen uchun chekilgan ayriliq,g’amlar.

       Azizam, men nega kelmay o`zimga,

       Mendan yiroq bukun otashin damlar.

 

       Balki shundan qaro kiygan kunduzim,

       Balki shundan dunyo yodimdan o`chdi.

       Osmonga qaragil mening yulduzim,

       Osmonga qaragil yulduzim uchdi.

 

       Endi shodlantirmas navqironligim,

       Endi to`lqinlatmas yoshligim behud.

       O, o`tkinchi umrguzaronligim,

       Chin ishqni ilg’amay o`tibdi mahdud.

 

       Endi nima bo`lar buyog’i - hayot,

       Endi nima bo`lar o`zi bilmayman.

       O, menga suyukli bo`lgan barhayot,

       Sendan boshqasini nazar ilmayman.

 

       Agar shunday qilsam,men-da zil ketgan,

       Agar shunday qilsam -o`zimni inkor.

       Azizam, ishongil, umrim el ketgan,

       Azizam, ishongil, yashashim bekor!
       2006.