Элегия

       Fig’on
       (Elegiya)

Daftarim betida g’amnishin qaydlar,

Bugunim ortidan shoshmoqda ertam.

Sen yaxshi bilasan axir bir paytlar,

Shodumon kunlarim bor edi erkam.

Musaffo ko`nglimda yo`q edi dog’lar,

Yoqut yulduzlarga boqardim sirli.

Muhabbat-la o`tgan o, o`shal chog’lar,

Hayotim bor edi chindan arzirli.

Chindan sevar edim borlig’im bilan,

Visol oqshomlarin intiq xushlardim.

Qaro ko`zlaringga boqqancha teran,

Nozik siynalaring sekin ushlardim.

O, qanday sururbaxsh edi u onlar,

Bog’larni kezardik poyi-piyoda.

Nega tushunmadi bizni insonlar,

Biz baxtli bo`lmadik nega dunyoda?!

Siylamadi hayot bizlarni nechun,

Nechun yo`llarimiz tushdilar ayro?!

Devorga suyanib o`ylayman bukun,

Shundq ma'nisizmi taqdirimiz yo?!

Naysonlar ko`rdikmi dunyoga kelib,

Yillar zalvorini etyapmizmi his?..

Zirapcha misoli ko`ksimiz tilib,

Shundoq o`tib borar nahot umrimiz?!

Vujudimiz g’amdan bo`lmoqda lohas,

Kun sayin dilimiz poralar kudrat;

Bas etar qiynog’ing, etar endi bas,

Endi madad bergil ilohiy qudrat.

Holimiz ne kechar yo`qsa hasratda,

Shundoq jonga tegdi yashamoq mungli;

Garchand xudosan-ku, xudosan xudo,

Axir temir emas odamzod ko`ngli.
       2001.