Не нотамi, не словамi...
не словамі,
не думкай –
а нечым
няўлоўным і прыгожым
я занатоўваю іх,
ды ўсё ж...
Ядро-зернятка
у шалупінні думкі
ахутана святлом
і таямніцай...
Ці прарасце?
У душы чыёй?..
Каб потым –
асобна,
незалежна
ад мяне...
Мой кожны верш
жыццём сваім
жыве.
Свидетельство о публикации №108060100480