А маці ніколі не плакала,
Ці я ніколі не бачыла,
Як слёзы балючыя капалі
З вачэй на далоні матчыны.
А некалі толькі слязу адну
Спусціла з вачэй, як хавала
Адну, што прыйшла з-пад Чачні, труну,
Другую труну з-пад Афгана.
Калі заўважыла між бяроз,
Як муж на вяроўцы хістаўся,
Ізноў не пусціла на волю слёз -
Адбітак на сэрцы застаўся.
А сэрцу спакою няма кожны дзень:
Не б'ецца яно, а грукоча,
Бо сэрца - не сэрца даўно, а камень.
Каму яго кінуць ў вочы?
А мац нiколi не плакала...
© Copyright: Татьяна Опанасенко, 2008
Свидетельство о публикации №108051102104
Свидетельство о публикации №108051102104
Рецензии
Калі ласка! Запрашаю ў госці яшчэ раз. Беларуская мова вельмі падобна да ўкраінскай, і я спадзяюся, што ў маім вершы Вам было зразумела кожнае слова. Таццяна.
Татьяна Опанасенко 16.05.2008 22:04 Заявить о нарушении
Татьяна Опанасенко 16.05.2008 22:04 Заявить о нарушении
Никогда по белорусски не читал и не говорил! Все понятно!
Как здорово! Это стихи такие Ваши чарiвнi!
Трифон Свечка 16.05.2008 22:36 Заявить о нарушении
Как здорово! Это стихи такие Ваши чарiвнi!
Трифон Свечка 16.05.2008 22:36 Заявить о нарушении