Свет друга перевод Вознесенского

Сьвятло сябра.

У чаканьні сябра дзьверы расчыніў,
стары ліхтар над брамай запаліў.

Чаканьне сябра ў цёмныя часы,
як заканчэньне чорнай паласы.

Ён мкне па кальцавой, як на пажар,
як я ў яго нягоды прыязджаў.

Прыедзе. Па-над гумнамі сасна
ужо загадзя асьветлена.

Кабель бяжыць вачыма бліскае.
Ты сябра? Ды маё табе неблізкае...

Чужыя фары цемру разарвуць –
не сябравы, мяне не падмануць.

У дзевяць будзе недзе – абвясьціў.
Глядзяць па ўсёй акрузе дэтэктыў.

Надыйдзе варажнеча і растане,
хай сябра тут няма, ды ёсьць яго чаканьне.

А Германа няма, ідуць гады.
Як вырубіць сьвятло, то сьвет пусты.

Наканавана ад ці рай спаткаць –
я сябра тут чакаў і буду там чакаць.

У дзевяць будзе недзе – абвяьсціў.
Ты, зорачка, на ўсім шляху яму сьвяці.

















       Свет друга.

Я друга жду. Ворота отворил,
зажёг фонарь над скосами перил.

Я друга жду. Глухие времена.
Жизнь ожиданием озарена.

Он жмет по окружной, как на пожар,
как я в его невзгоды приезжал.

Приедет. Над сараями сосна
заранее озарена.

Бежит, фосфорецируя, кобель.
Ты друг? Но у тебя – своих скорбей…

Чужие фары сгрудят темноту –
я друга жду.

Сказал – приедет после девяти.
По всей округе смотрят детектив.

Зайдёт вражда. Я выгоню вражду –
я друга жду.


Проходят годы – Германа всё нет.
Из всей природы вырубают свет.

Увидимся в раю или в аду.
Я друга жду, всю жизнь я друга жду!

Сказал – приедет после девяти.
Судьба, обереги его в пути.