Дацвiтаюць апошнiя кветкi,
Адлятае лiстота з дрэу,
Мне так цяжка развiтвацца з летам,
Забываць салауiны спеу.
Зноу вяртацца да восенi хмурай,
Слухаць вецер, глядзець на дожджык,
Назiраць за дарогай панурай
Па якой больш не поузае вожык.
Мне здаецца i я як дрэва
Перайду на зiмовую спячку,
Буду слухаць завеi спевы
Я! Вяселага лета сваячка!
Але мне будзе снiцца сонца,
Подыхам шчасця аглушыць.
Промень загляне у аконца
И атагрэе душу.
Развiтанне
© Copyright: Ночь Лунная, 2008
Свидетельство о публикации №108032102272
Свидетельство о публикации №108032102272
Рецензии
Прыемна бачыць, людзей якiя яшчэ ведаюць, што такое беларуская мова!!!
Добры верш, мне спадабалася))), але на прыканцы 2 радка 2 слупка, апiска "...да дожджык"...
Виктор Воронов 23.03.2008 14:01 • Заявить о нарушении
Добры верш, мне спадабалася))), але на прыканцы 2 радка 2 слупка, апiска "...да дожджык"...
Виктор Воронов 23.03.2008 14:01 • Заявить о нарушении
буду вельмi рады знаемству))) www.ravend13@mail.ru
Виктор Воронов 23.03.2008 14:03 Заявить о нарушении
Виктор Воронов 23.03.2008 14:03 Заявить о нарушении