былое каханне

Не утрымаць мне цябе больш нi чым.
Калi сэрца да сэрца не цягнецца,
Адпускаю цябе ты iмчы,
А мой боль з цягам часу зацягнецца.

Мне зiмой пра цябе напяе
Вецер у комiне нiзкiм завывам,
А вясна успамiн закране
Закаханых у парках наплывам.

Лета – песнямi салауя,
Восень – крыкам адлету апошнiм.
И не зведаю шчасця больш я,
Бо яго ужо зведау з нас кожны.

Ты мяне ужо не будзеш вiтаць
I усмихацца не будзеш як колiсь,
Толькi клятву мне дай шанаваць
Нашу чыстую мары аповесць.


Рецензии
Выдатна, даволi незвычайна напiсана, але вельмi добра

Виктор Воронов   23.03.2008 14:05     Заявить о нарушении