Заводзкія трубы й дым адзінокі
Самота ў небе,у аблоках нямых,
І толькі мае ашалелые вочы
Таемна шаптаюць і просяць услых:
“Самотны мой дым.мой сябар адзіны-
Рамантык ты лёсу,рамантык душы,
Чакаюць нясьцерпна,дужліва нябёсы,
Каб у іх маляваў ты зоры-крыжы,
Каб ты дакрануўся сьмела рукамі
Да іхняга сэрца,што ў Млечным шляху,
Таму нясіся, ляці,бо згарае
Апошняя кропля апошняга сну.
***
© Copyright: Сергей Вялес, 2008
Свидетельство о публикации №108021902292
Свидетельство о публикации №108021902292
Рецензии
прыгожы верш, на самой справе вельми спадабауся, але ужо други раз перачытваю, и спатыкаюся на несися)) нек не очань милагучнае слова)
Сер Жо 09.10.2008 14:48 • Заявить о нарушении
Сер Жо 09.10.2008 14:48 • Заявить о нарушении