Стагоддзi па дробнаму шляху вандруюць...
Паданняў скрыжалямі вабіць дарога.
А недзе сузор’і па небе малююць
Сваю неакрэсленнасць подыхам Бога.
І нешта ў душы адгукаецца болем.
Паветраны водар натхняе на мары.
Туманам бялёсым варожыцца поле
Над велічнай смутай крывавай ахвяры!
25.02.2003г.
Свидетельство о публикации №107111402269
З павагай і цеплынёй,
Андрэй.
Андрей Ястремский 21.01.2017 12:25 Заявить о нарушении