Якую б я ні вывучала мову,
Адна заўжды лячыла ад журбы.
Як нават сэрца рвалася ў Малдову,
Мая душа вярталася сюды.
Край неабсяжных пашняў і нябёсаў,
І слуцкі пояс - бы надзеі шлях.
Перапляценне беларускіх лёсаў
Блакітнай стужкай ў русых валасах.
І чысціня крынічнага вытока,
І свет Венеры ў падвячорка час.
На жаль, на жаль я не твая сяброўка.
І летапісы не запомняць нас.
Ты сёння зняў з майго пляча пушынку -
Напэўна, лічыш, я яшчэ твая.
Спакусы позірк разбудзіў дзяўчынку
ў душы настаўніцы дарослага жыцця.
Але, ты ведаеш, мы будзем усміхацца,
Адзін другога ўспомнім праз гады.
Спытаеш мяне горача: "Cum viata?"
Я адкажу: "Цудоўна. Сапраўды."
23 кастрычніка 2007
Cum viata?
© Copyright: Елена Замулина, 2007
Свидетельство о публикации №107102303044
Свидетельство о публикации №107102303044
Рецензии
Я, на жаль, дуже погано розбираюся в молдавській мові... Але те, що я зміг зрозуміти, уже щипає за душу й не дає спокою... Звідки такі переживання?
Виктор Самсонов 24.10.2007 21:02 • Заявить о нарушении
Виктор Самсонов 24.10.2007 21:02 • Заявить о нарушении
Украинская мова тоже не так проста, как кажется... Что есть "звiдки"?
Елена Замулина 25.10.2007 01:23 Заявить о нарушении
Елена Замулина 25.10.2007 01:23 Заявить о нарушении
Це "откуда" :) Интересно, а сколько вы знаете языков?
Виктор Самсонов 25.10.2007 21:48 Заявить о нарушении
Виктор Самсонов 25.10.2007 21:48 Заявить о нарушении