Крутаверць
Крычыць у лесе дзікі птах
Ад невыказнай адзіноты.
На вераснёвых скразняках
Згарае полымя лістоты...
Адкарагодзіць той пажар
І застанецца – успамінам:
Лістоў пяшчотна-жоўты жар
І небасхіл з гусіным клінам...
Вось так і мы, як лістапад,
Згарым у справах і чаканні,
Як гэты лес, як гэты сад
Пагаснем ціха на світанні.
Жыццё, каб жыць і паміраць.
Ёсць сэнс у гэтай крутаверці:
Іскрынкай вечнага кастра
На міг успыхнуць і памерці.
11.10.2007
Свидетельство о публикации №107101200612
Орлова Грусть 17.10.2007 17:02 Заявить о нарушении
самабытныя...цудоуныя вершы!...
Которая Грезит 11.11.2007 04:32 Заявить о нарушении