Не разумею я вас, людзей.
Даволі хутка адчулі волю,
Даволі хутка забылі долю
Дзядоў і прадзедзедаў сваіх.
Не разумею я вас, людзей
Нікчэмны вочы ў цені скаргі.
Жаданне марыць ў свеце падзей,
Жаданне лёгка, павольна марыць.
Узыйдзе Сонца на склоне гор,
Зіхоча луг і смяюцца зоркі
Над пыльнай хмарай нявольны хор
Сьпявае гоман ганьбы гаворкі.
16.04.2007 г.
Узыход
© Copyright: Самоненко Сергей, 2007
Свидетельство о публикации №107050202655
Свидетельство о публикации №107050202655
Рецензии