Дзень студэта
Вецер, слабенькі сняжок.
На нархознае падвор’е
Я зрабіў няпэўны крок.
…Сціхла ўсё, завея ззаду,
– Не завея – так сабе,
Раптам дзіўны пах разладу –
Насцярожыў ён мяне.
Свята? – Так, здаецца, свята
Не чуваецца зусім.
Дзень студэта – дзень памяты;
Неяк странна ўсё ўсім.
Першы снег – вось гэта свята!
Трэ жаданне загадаць.
Ды не вырвацца з-за кратаў
І Уставы не зламаць.
Ды раптоўна знікла Сонца,
Ўсё запоўніў шэры свет.
Дзень студэнта – дзень бясконцы,
Твараў карагод плыве…
17.11.2004г.
Свидетельство о публикации №107042100264