Шэрыя аблокi

 Шэрыя аблокі,
 Цяжкае паветра;
 Свет такі вялікі, –
 Я такі маленькі.

 Зімні ціск аблокаў
 Яшчэ больш змяншае
 Драбнату істотаў
 Чалавечай зграі.

 І гляджу на неба –
 Вісне над зямлёю
 Цёмнае, як глеба,
 Пхне ў зямлю сабою.

 Зноў я пад прыгнётам
 Найцяжкіх аблокаў;
 Шэрым будзе потым,
 Цяжкім шэраг крокаў…
 6.11.2004г.


Рецензии
Чудоўны верш, вельмі спадабалась. Такі тяжкі лёс ў зімку...
Пробачте за памылкі, не вельмі добра мову ведаю, толькі вучуся...

Экологиня   18.04.2007 16:43     Заявить о нарушении
Дзякую за пранікнёны водгук! Вось, нарэшце і на гэтым нацыянальным сэрвэры... і г. д. вядзецца беларускамоўная перапіска двух сумленных беларусаў:) Я не нацыяналіст, але ўсё роўна прыемна:) А верш пісаўся на адной зь лекцыяў па абароне насельніцтва і ўмясьціў у сабе ўражаньні ад надвор'я і ад прадмета (так, і такое зараз праходзяць) Усё як у лепшыя часы... А Вы вучыцеся! І не саромцеся памылак! І ўсё зь цягам часу атрымаецца! Галоўнае, што першы крок ўжо зроблены!

Константин Постоянный   18.04.2007 21:50   Заявить о нарушении