Цiхi голас травы...
З дрэва ліст упадзе –
на расу, на траву, ня зямлю, –
І акрые сабою
чыёсь неадпетае цела…
Шмат стагоддзяў таму
тут памерла яно і сатлела…
Ды імя яго –
нат’ малітоўна –
Я не назаву…
Колькі ў свеце крыжоў –
на шляхах,
на кладах,
на вятрах…
Колькі душ,
што заўчасна,
стамлёна ля іх спачываюць:
Не зайздросцяць нікому,
не маняць
і ўжо не кахаюць –
Іх нязгаслы агеньчык
гарыць у нашчадкаў
ў вачах…
…Скора ліст упадзе –
на ўрадлівае ўлонне зямлі,
І сустрэне яно –
з мацярынскім
бясслёзным чаканнем…
Ціхі голас травы –
ты складаешся
з нашых дыханняў,
Стогнаў,
шэптаў,
прызнанняў, -
УСІХ –
памёрлых,
ды ў Бога –
Жывых…
…Ціхі голас травы…
Свидетельство о публикации №107040700217
Прочитал в переводе В.Репина. Насколько могу судить (с привлечением малых познаний в польском языке:))), перевод близок к оригиналу.
С уважением,
Виктор Станчик 02.09.2015 17:59 Заявить о нарушении
Это один из моих любимых стихов, написан давно, перевести его сама я не смогла.
А у Владимира Николаевича -- получилось!
С уважением,
Ангелина.
Ангелина Добровольская 06.09.2015 07:24 Заявить о нарушении